Элементы работы

Каб работу было лягчэй ацэньваць, яна павінна мець аптымальную колькасць "элементаў ацэнкі". Кожны ацэначны элемент павінен датычыць акрэсленага аспекту работы. Звычайна работы ўключаюць ад 5 да 15 элементаў ацэнкі, у залежнасці ад складанасці задання. Дапускаецца наяўнасць толькі аднаго ацэначнага элемента, у такім разе работа будзе нагадваць стандартнае заданне ў Moodle.

Стратэгіі ацэньвання:

Не ацэньваць. Элементы работы з’яўляюцца апісаннем пэўных аспектаў работы. Выкладчык павінен зрабіць заўвагі да кожнага аспекту. Як і ў іншых стратэгіях ацэньвання, даецца таксама агульны каментар.

На падставе складаючых элементаў ацэнкі. Гэта стратэгія ўключае ў сябе наступныя этапы ацэнкі:

  1. АПІСАННЕ элемента ацэнкі. Тут трэба назваць аспект работы, які ацэньваецца. Калі работа мае якасны характар, трэба акрэсліць, што павінна лічыцца добрым,сярэднім і кепскім.
  2. ШКАЛА элемента. Moodle мае шэраг акрэсленых ацэначных шкал, ад простых так/не, да шматступеньчатых , працэнтавых шкал. Кожны элемент мае сваю ўласную шкалу. Заўважце, што шкала не ўплывае на вагу дадзенага элемента пры выстаўленні канчатковай адзнакі. Двухступеньчатая шкала мае такі самы quot;ўплыў" на канчатковую адзнаку як і шкала, якая мае 100 пунктаў, пры ўмове, што элементы, якіх гэта шкала датычыць, маюць такую самую вагу.
  3. ВАГА элемента. Прымаецца, што кожны элемент мае такую самую вагу . Гэта можна змяніць, прыдаючы больш істотным элементам вагу, большую чым 1, а менш істотным – меншую, чым 1. Змена вагі НЕ на змену максімальнай адзнакі, якая акрэсліваецца з дапамогай параметра Максімальная Адзнака. Вага можа мець прыпісаную вартасць ніжэйшую , чым нуль, праўда, да такіх запісаў належыць адносіцца, як да эксперыментальных.

На падставе колькасці памылак. Гэта стратэгія дапамагае знайсці ў работы пэўныя ісціны, якія павінны быць вядомыя студэнтам. Адзнака залежыць ад іх знаходжання ў работы. Выкладчыкі мусяць прадставіць табліцу адзнак, з якой будзе відаць , якую адзнаку трэба паставіць, калі ўсе шукаемыя тэзы ёсць у работы, а якую, калі не хапае адной або больш. Калі нейкія з гэтых ісцін больш важныя, чым іншыя, то ім павінна быць прыпісана большая вага (больш, чым 1). Менш важныя пытанні могуць мець прызнаную вагу менш, чым 1. Агульная "колькасць памылак" – гэта ўзважаная сума настаючых тэзаў. Той, хто ацэньвае павінен адпаведным чынам дастасаваць адзнаку да адзнак, якія прапануюцца ў табліцы.

На падставе крытэрыяў апісання. Пры гэтай стратэгіі ацэньвання выкладчык павінен апісаць работу шэрагам сказаў, якія будуць выкарыстаны пры ацэнцы работы. Гэтыя сказы могуць злучацца з іншымі (cumulаtіve stаtement) або кожны з іх павінен уключаць адно, істотнае пытанне (self-contаіned stаtement). Той, хто ацэньвае, павінен вырашыць, які сказ лепш апісвае работу. Выкладчык таксама павінен суаднесці сказ , які апісвае работу з ацэнкай гэтай работы. Ён звычайна можа правесці некаторае дастасаванне прапанаваных адзнак.

На падставе крытэрыяў апісання. Гэта стратэгія адрозніваецца ад папярэдняй толькі колькасцю крытэрыяў апісання, тым, што тут іх больш. Колькасць крытэрыяў падаецца ў параметрах работы. У кожным крытэрыі можа быць да 5 "істотных" сказаў (level stаtements). Колькасць гэтых сказаў можа быць рознай у розных крытэрыях. Пустое тэкставае акенца азначае канец апісальнага крытэрыю на дадзеным узроўні. Такім чынам некаторыя крытэрыі могуць мець 2 а некаторыя 5 "узроўняў". Кожнаму крытэрыю можа быць нададзена акрэсленая вага. Узроўні маюць прыпісаныя адзнакі 0,1,2,3,4. Адзнака за работу – гэта узважаная сума гэтых адзнак.